Introductieweek

Maandagmorgen was het midden in de nacht opstaan om al om 11.00u aanwezig te zijn bij de openingstoespraken. Na de gebruikelijke blablabla kreeg de rector van de universiteit het woord. Die kerel was zeker de 70 gepasseerd, maar hij hield er wel een bijzonder grappige toespraak op na. In belabberd engels vertelde hij dat er veel te veel universiteiten in Litouwen zijn, maar datVilniaus Universitetas wat hem betreft wel mag overblijven. Ook vertelde hij dat de universiteit heel oud is, net als hemzelf.

Deze meneer wist ons ook te vertellen dat er in Brussel in het Europapark of zoiets een schaalmodel staat van de oude campus. Dus mocht je daar toevallig zijn, kijk dan eens bij Litouwen, want de universiteit schijnt hier de nationale trots te zijn. In dat (overigens prachtige) gebouw is ook de Filologie faculteit ondergebracht, waar ik mijn lessen Russisch en Litouwse taal volg.

In de namiddag werd er een rondleiding gegeven in de kathedraal van Vilnius. Het eerste kerkgebouw op deze plaats werd gebouwd in 1251. Een oud mevrouwtje verzorgde de rondleiding in het Litouws natuurlijk, maar gelukkig was er een mentor aanwezig die de engelse vertaling verzorgde. De rondleiding duurde hierdoor langer dan mijn zenuwen konden verdragen, maar achteraf gezien was het zo saai nog niet. Vooral de kerker onder de kathedraal was zeer indrukwekkend. Zowat alle Litouwse en Poolse koningen van het eens zo grote koninkrijk van Litouwen liggen hier begraven. We mochten er letterlijk tussen de doodskisten snuffelen.


De kathedraal van Vilnius met aan de linkerkant de klokketoren.


Doodskisten in de ondergrondse van de kathedraal.

De volgende dag kregen we een rondleiding door Vilnius in de stromende regen. Het regende zo hard, dat ik het niet aandurfde om mijn camera uit mijn jas te pakken. Wel heb ik enkele mooie dingen gezien. Het oude historische centrum is prachtig bewaard gebleven, ondanks het bezoek dat onze oosterburen hier - alweer een tijdje geleden, dat dan weer wel - brachten. Allemaal smalle straatjes die kris en kras door elkaar lopen. Er zit geen enkele structuur in en je kunt hier ook makkelijk verdwalen. Het wemelt hier ook van de kleine souvenirwinkeltjes die amber verkopen. Gelukkig is het toeristenseizoen nog niet begonnen, want dan stikt het hier vast weer van de Duitsers.

's Avonds was het dan eindelijk zover: mijn eerste les. Litouwse taalles nog wel. Ik moet zeggen dat het een behoorlijk pittige taal is om te leren. Het schijnt samen met het Lets één van de oudste gesproken talen van Europa te zijn. Anyway, het is behoorlijk moeilijk, met net als het Russisch van die irritante uitgangen achter ieder woord. Deze tweeweekse stoomcursus is een zogenaamde Survival Course, waarin iedere internationale student een beetje de basis van de Litouwse taal word geleerd.

Vervolgens was er de zogenaamde National Dishes Evening, waarin van iedereen wordt verwacht dat je een maaltijd uit je eigen nationale keuken klaarmaakt. Dat was een groot probleem, want wat is nu eigenlijk 'de Nederlandse keuken'? Vind hier maar eens boerenkool met worst. Dat gaat dus niet lukken. In de plaats daarvan werd het wortelstamppot. Ondanks het recept van de mam, heb ik maar gefoeteld en gewoon aardappelpuree en een blik wortelen gebruikt. Het viel trouwens niet echt in de smaak. Had ook niet anders verwacht.

Woensdag kregen we een rondleiding en instructie door de oude campus. Van buiten ziet het gebouw er prachtig uit, maar van binnen is het adembenemend mooi. Het gebouw is van binnen versierd met fresco's en mozaïeken. Het lijkt wel alsof de tijd hier niet 50 maar 200 jaar heeft stilgestaan. Vooral de bibiliotheek is bijzonder mooi, maar de oude campus heeft ook zijn eigen kerk bijvoorbeeld met een kerktoren van waaruit je de oude stadskern kan overzien.


De bibiliotheek van de universiteit.


Nog eens de bieb, met aan de linkerkant het enige andere Nederlandse meisje Paula.


Uitzicht over Vilnius, vanaf de kerktoren van de universiteit.


Op de achtergrond zijn de contouren van de o zo prachtige sovjetflatten zichtbaar.


Fresco's of mozaïek, vraag mij niet naar het verschil, maar mooi is het wel.

's Avonds dan eindelijk een evenement dat me wel aanspreekt: kroegentocht. We werden in groepen verdeeld en de bedoeling was om tenminste drie kroegen te bezoeken waarin zo veel mogelijk gedronken en gegeten moest worden. Voor ieder drankje of gerecht werden punten uitgereikt. Wodka shots levereden natuurlijk de meeste punten op, maar ook grappige dingen zoals een foto met de barmeid of een foto achter de bar. Anyway, wij gingen voor de winst en dat heb ik geweten.


kroegentocht...


Ikke, Magda en Andreas, mijn kamergenoot.

Donderdag begon verschrikkelijk. Met een gigantische kegel meldde ik me om 9.00 uur 's morgens op de Economische Fakulteit. Gelukkig was het alleen maar een instructie. Tijd om verder in mijn nest te gaan rotten was er niet, want om 11.00 uur moest ik me weer bij de Business School melden. De introductiebijeenkomst van Russisch heb ik niet meer gered. De rest van de middag heb ik mijn roes uitgeslapen.

Vrijdagmorgen was ik nog steeds erg gaar. Ik ben niks meer gewend waarschijnlijk, maar de wodka van woensdag valt me nog steeds erg zwaar. De spellenmorgen liet ik dan ook graag aan me voorbijgaan. 's Avonds was er het grote welkomstfeest in een oud verlaten sovjettheater. Perfecte plaats voor een illegale (wat is hier illegaal?)houseparty, maar dit feestje kon er ook zeker mee door. Vandaag heb ik me alleen tot bier beperkt.

Op zaterdag nodigden Nikolai en ik onze mentors Aiste en Lorta uit voor een etentje. Svajune, niet één van onze mentors, maar wel zeer welkom, at ook mee. Ze konden onze in de gasoven gebakken zalm, kipfilet in bolognesesaus, en gekruide pasta erg waarderen.


Svajune en Aiste, onze mentors.



Ikke, Nikolai, Svajune, Aiste en Loreta.