donderdag 3 april 2008

Warschau

Het is een tijdje stil geweest, vanwege een kapotte laptop en een druk studieschema. Na 10 dagen in Limburg te hebben doorgebracht is mijn laptop inmiddels gefixt (Marc bedankt nog!) en kan ik weer opnieuw posten.

Op donderdag 6 maart besloot ik in te gaan op een uitnodiging voor een weekendje Warschau die ik een dag van tevoren gekregen had. We zijn uiteindelijk met zijn vijven, Elisabetha, Mario, Kobi en ik. We vertrekken om 21.30 uur met de nachtbus. Wat volgde was een ietwat aparte busreis. Als je op de kaart kijkt ligt Warschau niet eens zo gek ver van Vilnius af, maar het probleem is dat de bus niet over het grondgebied van Wit-Rusland mag rijden, waardoor er een gigantische omweg moet worden gemaakt. Tot aan de Pools-Litouwse grens is de reis niet eens zo oncomfortabel, maar na de grenscontrole begint de ellende. De wegen in België zijn goed vergeleken met de wegen in noordoost Polen. Ik heb dan ook geen oog dichtgedaan. Maar het ritje was toch wel lachen. De luidruchtige Poolse buschauffeur stak zich om de tien minuten een sigaret op. Geen hond die er wat van zegt. Hier kan dat gelukkig allemaal nog gewoon.


gedesorienteerd op het centrale busstation.

Rond 06.00 uur komen we aan op het centrale busstation in Warschau. We weten niet waar we zijn en we lopen er een half uurtje verdwaasd rond. Na rondvraag blijken we niet in het centrum te zijn. Een vriendelijke Poolse studente wijst ons waar we een kaartje kunnen kopen en loopt met ons mee naar de juiste bushalte naar het centraal station. De eerste indruk van Warschau is dat het een immens grote stad is. Op het centraal station nemen we een pizza als ontbijt. Mario, onze Spaanse reisgenoot, neemt contact op met zijn Poolse kennis Olga, die ons haar appartement beschikbaar stelt. Na het droppen van onze spullen gaan we terug naar de stad, waar een ander Pools meisje met de naam Magda ons opwacht.


De flat van Olla. Alle flats zien er hier hetzelfde uit. Erger dan in Vilnius nog, maar van binnen is het allemaal heel netjes en van alle gemakken voorzien.


Elisabetha, Kobi en ik.

Magda laat ons de historische binnenstad zien. Nou ja, historisch is het eigenlijk niet, want in de oorlog is Warschau door onze nachbarn met de grond gelijk gemaakt. Na de oorlog hebben de Polen de oude binnenstad in oude staat weer opgebouwd. En dat is bijzonder goed gelukt. Vooral de oude universiteitsgebouwen zijn erg mooi. De binnenstad is ook gedeeltelijk autovrij.


Vlnr.: Nikolai, Magda, Elisabetha, Kobi en Mario.


De hoofdstraat van Warschau.






De historische binnenstad.


De centrale markt.

Magda is ook zo vriendelijk om ons mee te nemen naar een goedkoop studentenrestaurant, waar traditionele Poolse gerechten worden geserveerd. Na de lunch slenteren we nog wat door de stad en brengen een bezoek aan het Paleis van Cultuur en Wetenschap. Dit is het hoogste gebouw van Polen. Het uitzicht was geweldig (zie foto's) ondanks dat het zicht niet zo ver was vanwege het weer. 's Avonds hebben we Olla ontmoet en zijn we bij de Italiaan pasta gaan eten. Toen zijn we naar het station gegaan, waar we Elisabetha op de trein naar Krakow hebben gezet. Daarna waren we gewoon te gaar om nog ergens heen te gaan en zijn rond een uur of 11 naar onze flat gegaan, waar ik binnen een minuut in slaap ben gevallen.


Het Paleis van Cultuur en Wetenschap, dit lelijke gedrocht is het hoogste gebouw van Polen.


Het uitzicht vanaf het Paleis van Cultuur en Wetenschap.



De volgende dag hebben we een beetje uitgeslapen en zijn we op ons gemak in een lunchroom gaan ontbijten. 's Middags zijn we met Magda naar één of ander park gegaan met buitenverblijven van vroegere Poolse koningen. We boffen behoorlijk met het weer. Daarna zijn we terug naar de stad gegaan en hebben we uren gezocht naar een geschikt restaurant, omdat Magda haar vriendinnen had uitgenodigd, waarvoor we een tafel voor 8 personen nodig hadden. We konden geen tafel vinden omdat het Nationale Vrouwendag was. Deze communistische feestdag is nog altijd populair hier in het voormalige Oostblok. Na lang zoeken hebben we toch een tafel gevonden en hebben we onze gastvrouwen op een etentje getrakteerd. Na deze maaltijd zijn we met zijn allen op stap gegaan in een swingbar. Niet echt mijn ding, maar na een paar biertjes ging het wel. En wat houden die Poolse meiden van een feestje, ongelofelijk.


Het park.




Vlnr.: Asia, Olla, Mario, ikke, Magda en Kobi.


Op stap in een swingcafé.

Na een leuke avond zijn we de dag erna niet vroeg opgestaan. Wel hebben we onze spullen gepakt en op het station in een kluisje gedumpt. Olla was onze gids vandaag. We hebben het joodse getto uit de oorlog bezocht. Daar was trouwens weinig van over. We waren allemaal zo moe, maar uiteindelijk zijn we aanbeland bij een geweldig café, wat eigendom is van de grootste chocoladefabrikant van Polen. Normaal hou ik daar helemaal niet zo van, maar hier heb ik de allerlekkerste koffie mokka ooit gedronken. Hierna zijn we naar het centrale busstation gegaan an hebben de nachtbus terug naar Vilnius genomen. De nactbus zat goed vol, en slapen was opnieuw niet gemakkelijk op de o zo comfortabele Poolse wegen. Halverwege kwamen ook nog eens twee hele irritante stinkende luidruchtige Russen achter mij zitten, maar die hielden rond een uur of vier ook hun naar alcohol stinkende bek. Zodra we de Litouwse grens gepasseerd waren (en gelukkig weer snelweg) moet ik in slaap gevallen zijn. Al met al was het een onvergetelijke trip en ik kan een bezoek aan Warschau aan iedereen aanraden.


Het chocoladecafé.

Geen opmerkingen: